Πολύποδες παχέoς εντέρου - πολυποδεκτομή

Οι τεχνολογικές εξελίξεις στην ενδοσκόπηση έχουν επιτρέψει την ευχερή ανεύρεση, τη λήψη βιοψιών καθώς και την ασφαλή αφαίρεση των πολυπόδων του παχέως εντέρου.

Πολύποδας παχέως εντέρου θεωρείται κάθε μάζα ιστού που προβάλει στον αυλό του. Οι πολύποδες πολύ σπάνια προκαλούν συμπτώματα. Αν προκαλέσουν, αυτά είναι η εμφάνιση αίματος ή βλέννης από το ορθό και πολύ σπάνια ο πόνος στην κοιλιά. Είναι πιο σύνηθες να εμφανιστεί αναιμία, δηλαδή πτώση του αιματοκρίτη. Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο φυσιολογικός αιματοκρίτης είναι για τους άνδρες μεταξύ 40-52% και για τις γυναίκες 36-47%. Η πτώση του αιματοκρίτη στην αρχή δεν γίνεται αντιληπτή γιατί είναι συνήθως ήπια. Όταν όμως συνεχιστεί, την αντιλαμβανόμαστε σαν αδυναμία και εύκολη κούραση. Δυσκολευόμαστε να ξυπνήσουμε το πρωί, γυρνάμε πολύ κουρασμένοι από τη δουλειά και το δέρμα μας είναι πολύ λευκό. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στην ενδοσκόπηση έχουν επιτρέψει την ευχερή ανεύρεση, τη λήψη βιοψιών καθώς και την ασφαλή αφαίρεση των πολυπόδων του παχέως εντέρου. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται η πρωτογενής πρόληψη του καρκίνου του παχέως εντέρου.

Οι πολύποδες ταξινομούνται με διάφορους τρόπους. Κατ’ αρχή η πιο πρακτική ταξινόμηση για τους ασθενείς είναι οι καλοήθεις και οι κακοήθεις πολύποδες. Τον ιατρό τον ενδιαφέρει επίσης αν ο πολύποδας είναι έμμισχος ή άμισχος, αν είναι μικρού, μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους, καθώς και η ιστολογική ταξινόμηση. Πρακτικά σε αυτήν την ταξινόμηση βρίσκουμε τα αδενώματα και τους υ­περπλαστικούς πολύποδες. Σπάνια υ­πάρχουν άλλοι τύποι πολυπόδων. Τα αδενώματα αρκετά συχνά εξαλλάσσονται σε καρκίνο. Mέσω των ενδοσκοπήσεων μπορούν να αφαιρεθούν οι πολύποδες και να προληφθεί ο καρκίνος. Ως προς την εντόπιση, οι πολύποδες εμφανίζονται κυρίως στο παχύ έντερο και πολύ σπανιότερα στο στομάχι. Στο λεπτό έντερο είναι σχεδόν απίθανη η εντόπισή τους. Έτσι λοιπόν στην πράξη όταν κάνουμε κολονοσκόπηση (για έλεγχο του παχέoς εντέρου) είναι πιθανό να βρούμε κάποιον πολύποδα. Αυτός καλό είναι να αφαιρείται επί τόπου. Η επέμβαση δεν γίνεται αντιληπτή από τον ασθενή που κάνει κολονοσκόπηση, λόγω της μέθης που υφίσταται. Η εξέταση επιμηκύνεται για λίγα λεπτά ή και για αρκετή ώρα. Κατά την αφαίρεση τοποθετούμε μέσω του καναλιού του ενδοσκοπίου ειδικό βρόγχο (θηλιά) με τον οποίο τον συλλαμβάνουμε. Μετά, επειδή ο βρόγχος δέχεται ρεύμα, τον καυτηριάζουμε και τον κόβουμε. Στο τέλος στέλνεται για βι­οψία, ακόμα και αν είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για καλοήθεια. Ανάλογα με το αποτέλεσμα της βιοψίας καθορίζουμε την παρακολούθηση στο μέλλον. Συνήθως διαρκεί 3, 5 ή 10 χρόνια και σπάνια 1 χρόνο ή λιγότερο. Όταν οι πολύποδες είναι πολύ μικροί μπορεί να αφαιρεθούν με απλή λα­βίδα βιοψίας χωρίς θερμοκαυτηριασμό. Σε λίγο πιο μεγάλο μέγεθος χρησιμοποιείται η λαβίδα θερμής βιοψίας με θερμοκαυτηριασμό.

Συμπερασματικά λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι εκτομή των πολυπόδων είναι μια χρήσιμη πράξη που προλαμβάνει συχνά τον καρκίνο, αλλά και συνήθως απλή στην εφαρμογή της. Επίσης, έχει αντικαταστήσει τις χειρουργικές επεμβάσεις που γίνονταν στο παρελθόν.